ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΥΛΗΣ
Από φυλλάδιο της "Διαμέτρου" που συνόδευε το ημερολόγιο του Μορφωτικού και Εκπολιτιστικού Συλλόγου Κύμης. Τα "Νεφούρια". Αφιερωμένο στον Κυμαίο συγγραφέα Βασίλη Λούλη, με αυτοβιογραφικό σημείωμα του ίδιου του συγγραφέα.ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΒΑΣΙΛΗ ΛΟΥΛΗ
Γεννήθηκα στην Κύμη το 1901. Σε ηλικία 11 χρονών αναγκάστηκα από τη φτώχεια να φύγω για την Αθήνα, όπου δούλεψα 3 χρόνια υπηρέτης σ’ ένα σπίτι και συνέχισα το σχολείο στη νυχτερινή σχολή του «Παρνασσού» για τα άπορα παιδιά. Δούλεψα άλλα 3 χρόνια ακόμα στην Αθήνα, υπάλληλος σε γραφείο και σε κατάστημα, και ύστερα μπήκα στη θάλασσα. Δούλεψα 21 χρόνια με τα φορτηγά βαπόρια, αλλά το 1939 αρρώστησα από πνευμονική φυματίωση και έφυγα αναγκαστικά. Μου δώσανε μια μικρή σύνταξη, 900 δραχμές το μήνα, και μ' αυτή τη σύνταξη ζω μόνος, δεν παντρεύτηκα. Πήρα μέρος στην Αντίσταση και έχω τώρα το σχετικό φάκελο στην Αστυνομία και τις συνέπειες του. Δεν έκανα τίποτα άλλα στη ζωή μου.
Πρωτοδημοσίεψα σε λαϊκά περιοδικά της Αθήνας αρκετά πεζοτράγουδα κατά το διάστημα 1921-1924 που ήμουν ναύτης στο Πολεμικό Ναυτικό, ευτυχώς με το ψευδώνυμο Γιάννης Άρμένης. (Νεανικαί αμαρτίαι). Τα χρόνια που δούλεψα στα βαπόρια, πολλές φορές έγραψα, αλλά δεν έστειλα σε εφημερίδα ή περιοδικό ποτέ τίποτα, τα πέταγα στη θάλασσα όσα έγραφα. Είχα τη γνώμη ότι ήταν μεγάλη αναίδεια με τα λίγα γράμματα που είχα μάθει να θέλω να παραστήσω το συγγραφέα. Το καλοκαίρι του 1947 εδώ στην Κύμη το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο — που λένε, η ζωή έγινε μαρτύριο. Για να μην τρελαθώ ξανάρχισα το γράψιμο. "Εστειλα στην Αθήνα στο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα» ένα αντιπολεμικό διήγημα «Το φωτεινό τέλος μιας σκοτεινής ζωής», που όχι μόνο δημοσιεύτηκε, αλλά μου ζητήσανε να τους στείλω κι άλλα. Από τότε δημοσίεψα αρκετά διηγήματα στα «Ελεύθερα Γράμματα» '47-'49 και αργότερα στην «Επιθεώρηση Τέχνης» '55-'57. Επίσης δημοσίεψε τη νουβέλα μου «Ρουθ» η εφημερίδα «Δημοκρατική» σε συνέχειες το 1952. Το 1951 έβγαλα την «Εκάβη» στην Αθήνα. ΄Εχω αρκετή δουλειά ανέκδοτη, που δεν την εστειλα στην Αθήνα ακόμα.
Πρωτοδημοσίεψα σε λαϊκά περιοδικά της Αθήνας αρκετά πεζοτράγουδα κατά το διάστημα 1921-1924 που ήμουν ναύτης στο Πολεμικό Ναυτικό, ευτυχώς με το ψευδώνυμο Γιάννης Άρμένης. (Νεανικαί αμαρτίαι). Τα χρόνια που δούλεψα στα βαπόρια, πολλές φορές έγραψα, αλλά δεν έστειλα σε εφημερίδα ή περιοδικό ποτέ τίποτα, τα πέταγα στη θάλασσα όσα έγραφα. Είχα τη γνώμη ότι ήταν μεγάλη αναίδεια με τα λίγα γράμματα που είχα μάθει να θέλω να παραστήσω το συγγραφέα. Το καλοκαίρι του 1947 εδώ στην Κύμη το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο — που λένε, η ζωή έγινε μαρτύριο. Για να μην τρελαθώ ξανάρχισα το γράψιμο. "Εστειλα στην Αθήνα στο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα» ένα αντιπολεμικό διήγημα «Το φωτεινό τέλος μιας σκοτεινής ζωής», που όχι μόνο δημοσιεύτηκε, αλλά μου ζητήσανε να τους στείλω κι άλλα. Από τότε δημοσίεψα αρκετά διηγήματα στα «Ελεύθερα Γράμματα» '47-'49 και αργότερα στην «Επιθεώρηση Τέχνης» '55-'57. Επίσης δημοσίεψε τη νουβέλα μου «Ρουθ» η εφημερίδα «Δημοκρατική» σε συνέχειες το 1952. Το 1951 έβγαλα την «Εκάβη» στην Αθήνα. ΄Εχω αρκετή δουλειά ανέκδοτη, που δεν την εστειλα στην Αθήνα ακόμα.
Το σημείωμα αυτό βρέθηκε στα χειρόγραφα του συγγραφέα, που έχουν περιέλθει με όλο το αρχείο του στο Λαογραφικό Μουσείο Κύμης, μαζί με μια επιστολή από τον Εκδοτικό Οίκο του Ελευθερουδάκη (1966) που ζητούσε στοιχεία για τη ζωή και το έργο του, για να τα χρησιμοποιήσει στο εγκυκλοπαιδικό του λεξικό. Ό Βασίλης Λούλης πέθανε στην Κύμη στις 3 Μαρτίου 1972, αφήνοντας την περιουσία του στον Δήμο Κύμης.
(Από το βιβλίο του Β. Λούλη, Τα Παράσημα, έκδοση Μορφωτικού και Εκπολιτιστικοί Συλλόγου Κύμης, 2006.)
ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Το φωτεινό τέλος μιας σκοτεινής ζωής. «Ελευθέρα Γράμματα», 1947.
Ο Γυρισμός. «Ελεύθερα Γράμματα», 1947.
Των τυφώνων ο νικητής. «Ελεύθερα Γράμματα», 1948."
Κιμ Κιάο. «Ελεύθερα Γράμματα», 1949.
Σκίππερ - Στράτ Ν° 22.
Δολλάρια.
Λυσίκομος Εκάβη. «Πειραϊκά Χρονικά», 1951. Ρουθ. Εφημερίδα «Δημοκρατική», 1952.
Κοιμήσου ήσυχα και μη φοβάσαι Λένη. «Επιθεώρηση Τέχνης», 1955.
Το μνημόσυνο του Καπετάν-Αλίκου. «Επιθεώρηση Τέχνης», 1956.
Βόλτα στα περασμένα. «Επιθεώρηση Τέχνης», 1957.
Την λέγανε Μαρία.
«Β. Λούλη, "Απαντα» τ. Α'. Εκδόσεις «Κέδρος», 1984.
Ολίγα τινά περί της ζωής του Αντώνη Κατραμάδου ή Το κεφάλι του κολιού.
Αποκριάτικο ξημέρωμα.
Παραμιλητό.
«Μαραμπού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου