ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ
Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009. Πρωί – πρωί πήραμε την ανηφοριά για τον Προφήτη Ηλία. Ο αέρας που είχε ξεκινήσει από τα μεσάνυχτα λυσσομανούσε. Φθάνοντας στην πλατεία του Προφήτη Ηλία με δυσκολία ανοίξαμε την πόρτα του αυτοκινήτου και τρέξαμε αμέσως στο εσωτερικό του ναού.
Πανηγυρικό συλλείτουργο, με ιερείς τον παπά -Κώστα και τον παπά – Χρήστο. Πιστοί από τους Ανδρονιάνους, τα Δένδρα τους Κρινιάνους και το Βίταλο, έφθασαν με πίστη και κατάνυξη να προσκυνήσουν τη χάρη του Αγίου.
Ο Προφήτης Ηλίας τιμάται ξεχωριστά στον τόπο μας. Όμορφα γραφικά ξωκλήσια ομορφαίνουν διάφορες βουνοκορφές της πατρίδας μας, μια και όλη του τη ζωή την πέρασε στο βουνό μέχρι να αναληφθεί στους ουρανούς.
Η λαϊκή παράδοση αναφέρει ότι ο προφήτης ήτανε στην αρχή ναυτικός. Επειδή δεινοπάθησε στη θάλασσα και κινδύνευσε να πνιγεί, αποφάσισε να φύγει μακριά απ’ αυτή. Θέλησε να βρει τόπο που να μην ξέρουνε τι είναι θάλασσα και τι καράβια. Έβαλε το κουπί στον ώμο του και τράβηξε. Ρωτούσε, τι είναι αυτό που έχει μαζί του κι όταν του απαντούσανε «κουπί», συνέχιζε την πορεία του. Κάποτε έφτασε σε μια βουνοκορφή, όπου του απαντήσανε πως είναι «ξύλο» και μάλιστα «φουρναρόφτυαρο, που φουρνίζουμε τα ψωμιά. Τότε κατάλαβε πως οι άνθρωποι εκεί δεν ξέρανε από θάλασσα και πλεούμενα, κι έμεινε κοντά τους.
Πανηγυρικό συλλείτουργο, με ιερείς τον παπά -Κώστα και τον παπά – Χρήστο. Πιστοί από τους Ανδρονιάνους, τα Δένδρα τους Κρινιάνους και το Βίταλο, έφθασαν με πίστη και κατάνυξη να προσκυνήσουν τη χάρη του Αγίου.
Ο Προφήτης Ηλίας τιμάται ξεχωριστά στον τόπο μας. Όμορφα γραφικά ξωκλήσια ομορφαίνουν διάφορες βουνοκορφές της πατρίδας μας, μια και όλη του τη ζωή την πέρασε στο βουνό μέχρι να αναληφθεί στους ουρανούς.
Η λαϊκή παράδοση αναφέρει ότι ο προφήτης ήτανε στην αρχή ναυτικός. Επειδή δεινοπάθησε στη θάλασσα και κινδύνευσε να πνιγεί, αποφάσισε να φύγει μακριά απ’ αυτή. Θέλησε να βρει τόπο που να μην ξέρουνε τι είναι θάλασσα και τι καράβια. Έβαλε το κουπί στον ώμο του και τράβηξε. Ρωτούσε, τι είναι αυτό που έχει μαζί του κι όταν του απαντούσανε «κουπί», συνέχιζε την πορεία του. Κάποτε έφτασε σε μια βουνοκορφή, όπου του απαντήσανε πως είναι «ξύλο» και μάλιστα «φουρναρόφτυαρο, που φουρνίζουμε τα ψωμιά. Τότε κατάλαβε πως οι άνθρωποι εκεί δεν ξέρανε από θάλασσα και πλεούμενα, κι έμεινε κοντά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου