ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ

ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ

Παππού για σένα φτιάξαμε
αυτή την εκκλησία
μιας και ήτανε παππούλη μου,
στερνή σου επιθυμία.

Πάντα μας έλεγες εσύ
το όνειρό σου εκείνο,
πως είχες δει στον ύπνο σου,
τον Άγιο Κωνσταντίνο.

Σου έλεγε μας είχες πει
πως σπίτι αυτός δεν έχει
και μες στο χιόνι, στη βροχή
το κρύο δεν αντέχει.

Του έδωσες υπόσχεση
πως με δικιά σου ευθύνη
εδώ σε τούτο το βουνό
μια εκκλησιά θα γίνει.

Μα ήταν χρόνια δύσκολα
με πείνες και με φτώχειες
έτσι σε βρήκε ο θάνατος
και έτοιμο δεν το’ χες.

Στην τελευταία σου στιγμή
τον κόσμο πριν να χάσεις
τραύλισες στον πατέρα μου
«Τάσο μην το ξεχάσεις!»

Εμείς δεν το ξεχάσαμε
κι είμαστε στο πλευρό σου
κι όλοι μαζί βοηθήσαμε
να γίνει το όνειρό σου.

Όλα σου τα παιδιά μαζί
και όλα σου τα εγγόνια
όλοι μαζί προσφέραμε
όλα αυτά τα χρόνια.

Και να τα καταφέραμε
παππού δεν κάνω πλάκα
το όνειρό σου στέκεται
μέσα στη Βαθειά Λάκκα.

Γι’ αυτό και συ μην μας ξεχνάς
στείλε μας την ευχή σου
κι εμείς θα προσευχόμαστε
ν’ αναπαυθεί η ψυχή σου.
ΝΙΚΟΣ
Υ.Γ. Όλοι όσοι προσφέρανε το έργο να τελειώσει
Ας τους βοηθήσει ο άγιος και δύναμη ας δώσει।

Το παραπάνω ποίημα που είναι κολλημένο στο αναλόγιο του μικρού εξωκλησιού προς τιμήν των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης που βρίσκεται στη θέση «Βαθειά Λάκκα» των Κοτυλαίων μαρτυρεί και την ιστορία της ανέγερσής του. Πανέμορφο το μικρό εκκλησάκι, κτισμένο σε μια όαση γαλήνης και ηρεμίας περιστοιχισμένο από αιωνόβια έλατα.
Όπως μας είπε ο βοσκός που συναντήσαμε στο δρόμο, στο εκκλησάκι γίνεται μεγάλο πανηγύρι το πρώτο Σάββατο μετά της Παναγίας κάθε χρόνο, όπου σερβίρεται βραστό κρέας με μακαρόνια.
Σας προτείνουμε να επισκεφθείτε το εκκλησάκι και να θαυμάσετε το φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Πηγαίνοντας κανείς προς το Μετόχι, σε κάποια στροφή θα συναντήσει την πινακίδα προς Άγιο Κωνσταντίνο και Ελένη. Ο δρόμος είναι χωματόδρομος αλλά βατός.