KΥΜΗ - ΜΕΤΟΧΙ - ΣΤΕΝΗ - ΧΑΛΚΙΔΑ

KΥΜΗ - ΜΕΤΟΧΙ - ΣΤΕΝΗ - ΧΑΛΚΙΔΑ

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010. Ξεκινήσαμε από τους Ανδρονιάνους για την επιστροφή στην Αθήνα. Ημέρα ηλιόλουστη και σαγηνευτική. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής θέλοντας παράλληλα να το συνδυάσουμε με μια εκδρομή. Περάσαμε μέσα από το κάμπο του Βιτάλου και πήραμε το δρόμο για το Μετόχι.

Καταπληκτική η διαδρομή με το σκηνικό να αλλάζει συνεχώς: δάση, ξερές βουνοπλαγιές, ποτάμια, πεδιάδες. Ο δρόμος χωρίς κανένα πρόβλημα, ασφαλτοστρωμένος σχεδόν σε όλο του το μήκος. Μόνο καμιά 200 μέτρα συναντήσαμε χωματόδρομο. Σε πολλά σημεία έχουν υποχωρήσει λίγο τα χώματα λόγω των πολλών βροχοπτώσεων του Φθινοπώρου.

Σταματήσαμε σε μια στροφή του δρόμου πριν φθάσουμε στο Μετόχι. Η τέλεια απόλαυση. Πίσω μας το βουνό με τα έλατα και τα άλλα άγρια δένδρα, αριστερά μας η Δίρφυ και μπροστά μας το απέραντο Αιγαίο. Η απόλυτη συνεύρεση της αρχοντιάς του βουνού με την ομορφιά της θάλασσας. Τα μάτια μας χάθηκαν στον ορίζοντα. Η καλή ορατότητα μας βοηθούσε να αγναντέψουμε πολλά από τα νησιά των Βορείων Σποράδων, την ακτογραμμή της περιοχής. Εκπληκτική η θέα, συνύπαρξη βουνού και θάλασσας με πανέμορφα χρώματα στον ουρανό, που αφήνουν χαραγμένη μια ανεξίτηλη εικόνα στο μυαλό του επισκέπτη.

Μετόχι, Κούτουρλας, Στρόπωνες, Λάμαρη, ξεπρόβαλλαν από τους πράσινους κρυψώνες τους και γίνονταν ορατά, όμορφα και αγέρωχα και πάντα απτόητα από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, που συχνά επικρατούν στην περιοχή αυτή.

Στο καταφύγιο πολύς κόσμος είχε μαζευτεί πολλοί δε περιπατητές και ορειβάτες είχαν απλωθεί στα μονοπάτια για μια περιήγηση στη φύση. Κάτω, στα πόδια μας, το χωριό, η Στενή. Στο βάθος οι μαγευτικές βουνοκορφές της Βορείου Ευβοίας, η πεδιάδα της Κεντρικής Ευβοίας, ο Ευβοϊκός. Ένα φωτοστέφανο είχε απλωθεί στην κορυφή της Δίρφυς. Αγναντεύοντας αυτό το Θεϊκό βουνό στο νου σου έρχεται η ρήση της μυθολογίας που αναφέρει ότι ο Δίας και η Ήρα τέλεσαν εδώ τους γάμους τους και πως η κορυφή ήταν αφιερωμένη στην Ήρα και υπήρχε εκεί εντυπωσιακός ναός της Διρφύας Ήρας. Μικρές άσπρες πινελιές χιονιού συμπλήρωναν το σκούρο καφέ του ορεινού όγκου.

Διασχίζοντας το καστανόδασος φθάσαμε στο χωριό Στενή. Τόπος προνομιούχος, με πλατάνια, καστανιές έλατα, φαράγγια, τρεχούμενα νερά, όλα αυτά στη σκιά της Δίρφυς του υψηλότερου βουνού της Εύβοιας. Οι πέτρινες βρύσες να τρέχουν ασταμάτητα κρυστάλλινο νερό. Περιηγηθήκαμε για πολλή ώρα τα σοκάκια του χωριού. Απολαύσαμε έναν ζεστό καφέ κάτω από τα πλατάνια. Πολύς ο κόσμος, τα στενά σοκάκια, το ποτάμι, οι καφετέριες και οι ταβέρνες γεμάτες. Μικροπωλητές, παρατεταγμένοι κατά μήκος του δρόμου, πουλώντας τοπικά προϊόντα, και η τσίκνα από τις γύρω ψησταριές να σου γαργαλάει τα ρουθούνια, με τους εστιάτορες να καλούν τους περαστικούς να γευθούν τις σπεσιαλιτέ τους.

Χαλκιδαίοι, Αθηναίοι, κάτοικοι από τα γύρω χωριά, μέχρι και Κουμιώτες συναντήσαμε που ήρθαν για μια βόλτα να απολαύσουν τη διαδρομή και να γευθούν τους υπέροχους μεζέδες της Στενής. Κόντευε να βραδιάσει όταν πήραμε το δρόμο του γυρισμού για την Αθήνα. Κάτω Στενή, Καθενοί, Βατώντας, Ν. Αρτάκη, Χαλκίδα, Αθήνα.