Με την ευκαιρία των εορτών του Πάσχα βρεθήκαμε για λίγες μέρες στους Ανδρονιάνους. Επιχειρώντας να μιλήσουμε για την ομορφιά της φύσης που συναντήσαμε στην περιοχή είναι επόμενο να μην ξέρουμε από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε. Η περιοχή μας, μαγεύει τόσο τους ντόπιους όσο και τους επισκέπτες κάθε εποχή του χρόνου. Σας αφήνουμε να απολαύσετε μόνοι σας το φωτογραφικό οδοιπορικό, και να ζήσετε τη μαγεία που έχει αυτή η περιοχή της πατρίδας μας. Περιδιαβαίνοντας τα ανθοστόλιστα χωράφια στο μυαλό μας ήρθαν τα λόγια του Σπύρου Μελά από το άρθρο του «ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ», αποσπάσματα του οποίου σας παρουσιάζουμε:
«Ο αέρας μέθυσε. Το δάσος τρελάθηκε. Το λιβάδι παραφρόνησε. Τα νερά ήρθαν στο τσακίρ κέφι. Τα συνεφάκια τρικλίζουν στουπί. Κι απάνω, ψηλά, βαθειά μέγας αρχιτρίκλινος, ο ανοιξιάτικος ήλιος, εξακολουθεί να κερνά, με ηγεμονική αφθονία, το ξανθό του κρασί. Πίνει με κάτασπρα κύπελλα η ανθισμένη βυσσινιά, πίνει με ρόδινα η ροδακινιά, πίνει το γρασίδι με κούπες σμαράγδινες, πίνει και δεν ξέρει τι λέει το νεράκι της ρεματιάς, πίνουν στα φαρφουριά τους τ' άγρια κρίνα, πίνουν σ' ασημένια τάσια οι λεύκες, πίνει το πουλί, το έντομο, το ερπετό και όλα γύρω γίνονται τραγούδι επιθαλάμιο.
Η φύση είναι σαν απέραντη γαμήλια τελετή. Ο αέρας γεμάτος τρυφερά φτερουγίσματα, αδιάκοπο θρόισμα αβρών πέπλων αόρατης νυφικής πομπής. Και δια μιας τί κελαϊδισμοί!...
Η ερωτική γλύκα είναι παντού. Τα πεύκα, τα θυμάρια, η μέντα, η χλόη αρωματίζουν την ατμόσφαιρα, η θαλπωρή ξεμουδιάζει τα κορμιά, ο αέρας χαϊδεύει απαλά το δέρμα και το πάν μεταβάλλεται σε τρυφερή πρόσκληση. Αυτή την ώρα δεν υπάρχει τίποτα άσχημο».
«Ο αέρας μέθυσε. Το δάσος τρελάθηκε. Το λιβάδι παραφρόνησε. Τα νερά ήρθαν στο τσακίρ κέφι. Τα συνεφάκια τρικλίζουν στουπί. Κι απάνω, ψηλά, βαθειά μέγας αρχιτρίκλινος, ο ανοιξιάτικος ήλιος, εξακολουθεί να κερνά, με ηγεμονική αφθονία, το ξανθό του κρασί. Πίνει με κάτασπρα κύπελλα η ανθισμένη βυσσινιά, πίνει με ρόδινα η ροδακινιά, πίνει το γρασίδι με κούπες σμαράγδινες, πίνει και δεν ξέρει τι λέει το νεράκι της ρεματιάς, πίνουν στα φαρφουριά τους τ' άγρια κρίνα, πίνουν σ' ασημένια τάσια οι λεύκες, πίνει το πουλί, το έντομο, το ερπετό και όλα γύρω γίνονται τραγούδι επιθαλάμιο.
Η φύση είναι σαν απέραντη γαμήλια τελετή. Ο αέρας γεμάτος τρυφερά φτερουγίσματα, αδιάκοπο θρόισμα αβρών πέπλων αόρατης νυφικής πομπής. Και δια μιας τί κελαϊδισμοί!...
Η ερωτική γλύκα είναι παντού. Τα πεύκα, τα θυμάρια, η μέντα, η χλόη αρωματίζουν την ατμόσφαιρα, η θαλπωρή ξεμουδιάζει τα κορμιά, ο αέρας χαϊδεύει απαλά το δέρμα και το πάν μεταβάλλεται σε τρυφερή πρόσκληση. Αυτή την ώρα δεν υπάρχει τίποτα άσχημο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου