Π Ρ Ω Τ Ο Μ Α Γ Ι ΑΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ
Πρωτομαγιά 2010. Οι ετοιμασίες άρχισαν πρωί – πρωί για να μην ξεχάσουμε τίποτα. Σε λίγο όλα έτοιμα, φορτώθηκαν στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Πήραμε το δρόμο από τον Άγιο Σπυρίδωνα και τα μεταλλεία. Ο δρόμος αρκετά δύσκολος. Κάναμε δυο τρείς στάσεις μέχρι ν΄ ανέβουμε στην κορυφή για να απολαύσουμε την υπέροχη θέα που απλωνόταν μπροστά μας. Όλα τα χωριά του Δήμου Κύμης, Κονιστρών, Αυλώνος και μερικά του Δήμου Ταμυναίων, απλώνονταν μπροστά μας. Το μάτι ξεμάκραινε μέχρι τη Σκύρο απέναντι.
Βλέποντας το χάλι του δρόμου, στο μυαλό μας ήρθαν οι Δημόσιες αντιπαραθέσεις όλων των Δημάρχων της περιοχής και άλλων παραγόντων που δήθεν στο όνομα της ανάπτυξης, θέλουν τους Δήμους για πάρτι τους, για την καρέκλα και μόνο. Άνθρωποι που μόνο ανάπτυξη δεν ονειρεύονται. Πώς να διατηρήσουν τις καρέκλες τους και μόνο αυτές. Το βουνό ανήκει στους Δήμους Κύμης και Κονιστρών. Δώδεκα χρόνια δεν έβαλαν ένα λιθαράκι να φτιάξουν ένα μέτρο δρόμο. Μόλο λόγια, λόγια, λόγια……
Όλοι αυτοί που θέλουν το «καλό του τόπου», μας έχουν οδηγήσει σε τρομερά προβλήματα που δεν ξέρει κανείς πότε θα επιλυθούν. Σε όλα τα κύτταρα της κοινωνίας έχουν διεισδύσει άνθρωποι ανίκανοι, που μοναδικό τους μέλημα είναι η αυτοπροβολή τους. Άνθρωποι κενοί από οράματα και στόχους, προσπαθούν φωνασκώντας να επιβληθούν, χρησιμοποιώντας λέξεις όπως πολιτισμός, ανάπτυξη, ανθρωπιά και τόσες άλλες. Δυστυχώς η ανάπτυξη και η πρόοδος δεν επιβάλλονται με σχήματα λόγου, φωνές και βρισιές.
Η ομορφιά που βλέπαμε μπροστά μας από την κορυφή του βουνού, έδιωξε γρήγορα τις απαισιόδοξες σκέψεις και πήραμε το δρόμο μέσα στα έλατα πλέον για τον προορισμό μας. Οποία απογοήτευση και πάλι μας περίμενε. Κλείσαμε ερμητικά τα παράθυρα του αυτοκινήτου, γιατί ο τόπος έχει γεμίσει από μελίσσια. Παρκαρισμένες οι κυψέλες δεξιά και αριστερά του δρόμου, με τις μέλισσας να βουίζουν γύρω από το αυτοκίνητο, κι εμείς κλεισμένοι ερμητικά μέσα σ΄ αυτό, προσδοκούσαμε να φθάσουμε στο ξέφωτο της «Βρωμονέρας», για να απλωθούμε στις αλάνες της περιοχής. Όταν φθάσαμε άλλη μια έκπληξη μας περίμενε. Όλες οι αλάνες ήταν γεμάτες από μελίσσια. Στριμωχθήκαμε σε κάποια ακρούλα όπως και αυτοί που είχαν έρθει πριν από μας και δειλά – δειλά αρχίσαμε να βγάζουμε κάποια πράγματα από το αυτοκίνητο.
Πολύς ο κόσμος που ανέβηκε και φέτος στη Βρωμονέρα για Πρωτομαγιά. Δυστυχώς όμως δεν το ευχαριστήθηκαν. Στριμώχθηκαν όλοι στα σημεία που δεν υπήρχαν μελίσσια, οι γονείς δε έντρομοι πρόσεχαν συνέχεια τα παιδιά να μην πλησιάσουν τις κυψέλες. Κάποιοι που δεν πρόσεξαν και τους τσίμπησαν οι μέλισσες, έτρεχαν να εξασφαλίσουν αλοιφή από αυτούς που είχαν.
Το απόγευμα κλείσαμε και πάλι ερμητικά τα παράθυρα του αυτοκινήτου και πήραμε το δρόμο του γυρισμού με ανάμεικτα συναισθήματα। Είναι Τρίτη χρονιά που κάνουμε Πρωτομαγιά στη Βρωμονέρα. Του χρόνου δεν ξέρουμε αν θα έρθουμε. Όχι μόνο εμείς αλλά και πολλοί άλλοι απ’ ότι είπαν από τις συζητήσεις που κάναμε. Μόνοι μας γινόμαστε ξένοι στον τόπο που ζούμε. Σ’ ένα τόπο που είναι εκπληκτικός σε ιστορία, πολιτισμό, ομορφιά. Στοιχεία που δυστυχώς είμαστε ανίκανοι να τα διαχειριστούμε μόνοι μας.
Βλέποντας το χάλι του δρόμου, στο μυαλό μας ήρθαν οι Δημόσιες αντιπαραθέσεις όλων των Δημάρχων της περιοχής και άλλων παραγόντων που δήθεν στο όνομα της ανάπτυξης, θέλουν τους Δήμους για πάρτι τους, για την καρέκλα και μόνο. Άνθρωποι που μόνο ανάπτυξη δεν ονειρεύονται. Πώς να διατηρήσουν τις καρέκλες τους και μόνο αυτές. Το βουνό ανήκει στους Δήμους Κύμης και Κονιστρών. Δώδεκα χρόνια δεν έβαλαν ένα λιθαράκι να φτιάξουν ένα μέτρο δρόμο. Μόλο λόγια, λόγια, λόγια……
Όλοι αυτοί που θέλουν το «καλό του τόπου», μας έχουν οδηγήσει σε τρομερά προβλήματα που δεν ξέρει κανείς πότε θα επιλυθούν. Σε όλα τα κύτταρα της κοινωνίας έχουν διεισδύσει άνθρωποι ανίκανοι, που μοναδικό τους μέλημα είναι η αυτοπροβολή τους. Άνθρωποι κενοί από οράματα και στόχους, προσπαθούν φωνασκώντας να επιβληθούν, χρησιμοποιώντας λέξεις όπως πολιτισμός, ανάπτυξη, ανθρωπιά και τόσες άλλες. Δυστυχώς η ανάπτυξη και η πρόοδος δεν επιβάλλονται με σχήματα λόγου, φωνές και βρισιές.
Η ομορφιά που βλέπαμε μπροστά μας από την κορυφή του βουνού, έδιωξε γρήγορα τις απαισιόδοξες σκέψεις και πήραμε το δρόμο μέσα στα έλατα πλέον για τον προορισμό μας. Οποία απογοήτευση και πάλι μας περίμενε. Κλείσαμε ερμητικά τα παράθυρα του αυτοκινήτου, γιατί ο τόπος έχει γεμίσει από μελίσσια. Παρκαρισμένες οι κυψέλες δεξιά και αριστερά του δρόμου, με τις μέλισσας να βουίζουν γύρω από το αυτοκίνητο, κι εμείς κλεισμένοι ερμητικά μέσα σ΄ αυτό, προσδοκούσαμε να φθάσουμε στο ξέφωτο της «Βρωμονέρας», για να απλωθούμε στις αλάνες της περιοχής. Όταν φθάσαμε άλλη μια έκπληξη μας περίμενε. Όλες οι αλάνες ήταν γεμάτες από μελίσσια. Στριμωχθήκαμε σε κάποια ακρούλα όπως και αυτοί που είχαν έρθει πριν από μας και δειλά – δειλά αρχίσαμε να βγάζουμε κάποια πράγματα από το αυτοκίνητο.
Πολύς ο κόσμος που ανέβηκε και φέτος στη Βρωμονέρα για Πρωτομαγιά. Δυστυχώς όμως δεν το ευχαριστήθηκαν. Στριμώχθηκαν όλοι στα σημεία που δεν υπήρχαν μελίσσια, οι γονείς δε έντρομοι πρόσεχαν συνέχεια τα παιδιά να μην πλησιάσουν τις κυψέλες. Κάποιοι που δεν πρόσεξαν και τους τσίμπησαν οι μέλισσες, έτρεχαν να εξασφαλίσουν αλοιφή από αυτούς που είχαν.
Το απόγευμα κλείσαμε και πάλι ερμητικά τα παράθυρα του αυτοκινήτου και πήραμε το δρόμο του γυρισμού με ανάμεικτα συναισθήματα। Είναι Τρίτη χρονιά που κάνουμε Πρωτομαγιά στη Βρωμονέρα. Του χρόνου δεν ξέρουμε αν θα έρθουμε. Όχι μόνο εμείς αλλά και πολλοί άλλοι απ’ ότι είπαν από τις συζητήσεις που κάναμε. Μόνοι μας γινόμαστε ξένοι στον τόπο που ζούμε. Σ’ ένα τόπο που είναι εκπληκτικός σε ιστορία, πολιτισμό, ομορφιά. Στοιχεία που δυστυχώς είμαστε ανίκανοι να τα διαχειριστούμε μόνοι μας.
Ο ΜΑΙΟΣ
ΠΟΙΗΜΑ ΑΓΓΕΛΟΥ ΒΛΑΧΟΥ
Ο Μάιος μας έφτασε,
Εμπρός βήμα ταχύ,
Να τον προϋπαντήσουμε
Παιδιά στην εξοχή.
Δώρα στα χέρια του πολλά
Και όμορφα κρατεί
Και τα μοιράζει γελαστός
Σε όποιον του ζητεί.
Φέρνει τραγούδια και χαρές,
Λουλούδια και δροσιά
Και μυρωδάτη φόρεσε
Ωραία φορεσιά.
Πάμε κι εμείς να πάρουμε,
Μη χάνουμε καιρό,
Μας φτάνει ένα τριαντάφυλλο
Κι ένα κλαρί χλωρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου