ΔΕΝΔΡΑ

Οικισμός του Δημοτικού Διαμερίσματος Ανδρονιάνων Κύμης, της επαρχίας Καρυστίας του Νομού Ευβοίας. Απέχει περίπου 1 χιλιόμετρο από τους Ανδρονιάνους και 7 περίπου χιλιόμετρα από την Κύμη. Η αρχική ονομασία ήταν Καρασαλιάνοι, λέγεται δε ότι προήλθε από τους Καρασαλήδες, απόγονους του πρώτου Τούρκου οικιστή με την ονομασία Καρασαλής.

Αναγνωρίσθηκε επίσημα για πρώτη φορά σαν αυτοτελής οικισμός το 1879 με την γενική απογραφή πληθυσμού (Β.Δ. 24-7-1879, ΦΕΚ 50/1879), υπάχθηκε δε στο Δήμο Κοτυλαίων. Το 1912 με τη διαίρεση του Δήμου Κοτυλαίων αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα μαζί με τον οικισμό των Ανδρονιάνων (Β.Δ. 11-8-1912, ΦΕΚ 245/1912).

Το όνομα Καρασαλιάνοι το διατήρησε μέχρι το 1954, όταν μετονομάσθηκε σε Δένδρα (Β.Δ. της 26-7-1954 ΦΕΚ 188/1954, τεύχος Α΄). Η ονομασία Δένδρα προήλθε από τα πολλά και τεράστια δένδρα που υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Για την εξέλιξη του πληθυσμού των Δένδρων αναφέρουμε τα εξής:

Κατά την Δημοτική διαίρεση του 1833 κάτοικοι 163 (Ιστορία Ευβοίας, Κ. Γουναρόπουλου)

Κατά τις επίσημες απογραφές της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας ο πληθυσμός του οικισμού ήταν:

Απογραφή 1889 κάτοικοι 163

Απογραφή 1896 κάτοικοι 168

Απογραφή 1907 κάτοικοι 183

Απογραφή 1920 κάτοικοι 221

Απογραφή 1928 κάτοικοι 204

Απογραφή 1940 κάτοικοι 221

Απογραφή 1951 κάτοικοι 174

Απογραφή 1961 κάτοικοι 208

Απογραφή 1971 κάτοικοι 90

Απογραφή 1981 κάτοικοι 79

Απογραφή 1991 κάτοικοι 81

Απογραφή 2001 κάτοικοι 81

Σήμερα έχει μειωθεί ακόμη ο πληθυσμός και οι περισσότεροι κάτοικοι είναι συνταξιούχοι, ασχολούνται δε με την παραγωγή λαδιού και σύκων.

Το Καθολικό του οικισμού είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο και εορτάζει στις 26 Σεπτεμβρίου. Η εκκλησία κτισμένη πριν από 100 και πλέον χρόνια πάνω δε από το μεσαίο παράθυρο του Ιερού φέρει την επιγραφή:

ΙΣ. ΧΡ. Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ 1897

ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΓΕ. ΣΤΑ. ΣΠΥΡΟΣ

Είναι κτισμένη από πέτρα το δε κωδωνοστάσιο δεσπόζει όλης της περιοχής για την άριστη αρχιτεκτονική του. Λόγω φθοράς της πέτρας πρόσφατα αντικαταστάθηκε από τον Δημήτριο Σπύρου και τα παιδιά του, απόγονοι αυτών που πρωτοέφτιαξαν το κωδωνοστάσιο με την ίδια ακριβώς αρχιτεκτονική.

Οι ιερείς που πέρασαν από το χωριό είναι οι παρακάτω:

Παπαδημητρίου Δημήτριος, Σταμέλος Γεώργιος, Καραμούζης Νικόλαος, Νικολιάς Ιωάννης, Αντωνίου Ευστάθιος, Δεμερούτης Αναστάσιος και Σαρρής Βελισσάριος. Σήμερα ο οικισμός εξυπηρετείται από τον π. Χρήστο Φραγκίσκο.

Επίσης ο οικισμός εορτάζει και στις 27 Αυγούστου, εορτή του Αγίου Φανουρίου, εικόνα του οποίου βρίσκεται στο Καθολικό του Αγίου Ιωάννου.

Ο οικισμός κτισμένος σε υψόμετρο 250 μέτρων, μαγεύει τον επισκέπτη με τα επιβλητικά πέτρινα και κεραμοσκεπή σπίτια του που είναι βυθισμένα μέσα στο εναλλασσόμενο πράσινο των ελιών, συκιών και άλλων οπωροφόρων δένδρων.

Τα πέτρινα μπαλκόνια με τα σκαλιστά φουρούσια και οι θολωτές καμάρες κάτω από τις σκάλες δίνουν μια ξεχωριστή ομορφιά, την οποία θα πρέπει με κάθε θυσία οι κάτοικοι να διατηρήσουν.

Μέχρι προ ολίγων ετών λειτουργούσε Δημοτικό σχολείο σε ιδιόκτητο κτίριο. Ιδρύθηκε το 1959 (ΦΕΚ 45/10-3-1959), υπηρέτησαν δε οι παρακάτω δάσκαλοι: Κουτσούμπης Ευάγγελος, Φουσέκας Νικόλαος, Καλογήρου Παντελής και Καρακώστας Ευάγγελος. Το κτίριο του Δημοτικού σχολείου σήμερα παραμένει κλειστό και εγκαταλελειμμένο.

Μέσα και γύρω από τον οικισμό υπάρχουν μαγευτικές τοποθεσίες που θα μπορέσει ο επισκέπτης να απολαύσει τη μαγεία ης φύσης. 

Εδώ, στο μικρό χωριό των Δένδρων, όπου έχει επιβιώσει η άγρια ομορφιά της φύσης, όλοι αυτοί που αισθάνονται πραγματικά την εσωτερική ανάγκη μπορούν ακόμη να αποκτήσουν την εμπειρία μιας άμεσης επικοινωνίας μαζί της και να νοιώσουν την απόλυτη ελευθερία της μοναξιάς και της ησυχίας.