ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ 2010

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΚΥΜΗΣ

 Μέσα από τα πολύχρωμα και καλαίσθητα φύλλα του ημερολογίου του ΚΑΠΗ Δήμου Κύμης, αναδύεται η Κύμη μιας άλλης εποχής. Τα κτίρια, οι παραλίες, το παλιό λιμάνι, η πανέμορφη φύση, οι γοητευτικές γωνιές, οι πέτρινες βρύσες, τα ξωκλήσια, τα κρινάκια του αγρού και τα τριαντάφυλλα των αυλόγυρων. Παλιές φωτογραφίες από στιγμιότυπα της ζωής των κατοίκων μιας άλλης εποχής, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, με τις αλλοτινές ενδυμασίες τους, υλικό που με πολύ αγάπη προσέφεραν φίλοι και μέλη του ΚΑΠΗ Κύμης και δημιούργησαν μια γέφυρα, που ενώνει το παρελθόν με το παρόν.

Σε κάθε δισέλιδο, ανάμεσα στις φωτογραφίες και τον τυπωμένο ημεροδείκτη κάθε μήνα, προβάλλονται με καλαίσθητη γραφή, έθιμα και στίχοι τραγουδιών που αντιστοιχούν στον συγκεκριμένο μήνα, γραμμένα με τον προφορικό λόγο και την χαρακτηριστική ντοπιολαλιά των Κυμαίων, που χάνεται στα βάθη των χρόνων। Επίσης, σε κάθε μήνα αντιστοιχεί και μια συνταγή μαγειρικής ή ζαχαροπλαστικής της κυμαϊκής κουζίνας। Το παραδοσιακό στιφάδο, ο φημισμένος μπακλαβάς Κύμης, μελομακάρονα και κουραμπιέδες δίνουν έναν ιδιαίτερο τόνο σ’ αυτό το φετινό, πρωτότυπο, ημερολόγιο του ΚΑΠΗ Δήμου Κύμης। (Από την παρουσίαση του ημερολογίου στην ιστοσελίδα του Δήμου Κύμης)

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΚΥΜΗΣ "Η ΛΙΑΝΗ ΑΜΜΟΣ"

       Ημερολόγιο αφιερωμένο στο "ΣΟΥΤΣΙΝΙ" (Από τον πρόλογο του ημερολογίου διαβάζουμε)

Μοναδική πλαζ του παλιού δήμου Κύμης ήταν το Σουτσίνι. Η αμμουδιά της, 6 χιλιόμετρα ανατολικά της Κύμης, ήταν σχεδόν τεχνητή και δημιουργήθηκε από τη σαβούρα των πλοίων. Τα κουμιώτικα καΐκια, όταν ερχόντουσαν άδεια για φόρτωση στην Κόμη, μόλις ξεπερνούσαν τον Κάβο, ανοιχτά του Σουτσινιού άδειαζαν τα σακιά άμμου που είχαν στο αμπάρι τους για την σταθεροποίηση του πλοίου πριν την μηχανοκίνηση και για να πιάνει η προπέλα μετά την μηχανοκίνηση. Έτσι δημιουργήθηκε αυτή η όμορφη πλαζ του Σουτσινιού.

Για την ονομασία της υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Σύμφωνα με μια απ' αυτές το όνομα Σουτσίνι προέρχεται από το δέντρο συκιά (σουτσία) που πρωτοφυτεύτηκε στην περιοχή αυτή όταν μεταφέρθηκε από τη Σμύρνη της Μ.Ασίας (ΕΥΒΟΪΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ Γιάγκου Τσαούση 1990).

Κατά μια άλλη εκδοχή, που γίνεται δεκτή από πολλούς Κουμιώτες η ονομασία προέρχεται από το «σουτ τσίνοι» δηλαδή «σουτ εκείνοι» εννοώντας τους λεπρούς που διέμεναν στην περιοχή (Μ.Τσαλαμανιός στο ΚΥΜΗ 19Οζ-20ος αιώνας Ιστορία και Πολιτισμός Δήμος Κύμης 2001).

Σύμφωνα με έγγραφο των προυχόντων της Κύμης προς την Κεντρική Διοίκηση, το 1824 η περιοχή αντιμετώπιζε πρόβλημα πανώλης.

Το 1847 ιδρύεται στην Κύμη Υγειονομείο και το 1853 Λοιμοκαθαρτήριο στο λιμάνι, για έλεγχο των ναυτικών και των πλοίων, λόγω της πανδημίας χολέρας, και απομόνωση των υπόπτων για την ασθένεια αυτή.
Την ίδια περίπου εποχή εμφανίζονται στην περιοχή κρούσματα λέπρας. Οι ασθενείς περιορίζονται στην περιοχή του Σουτσινιού και ζουν απομονωμένοι κάτω από την πυκνή βλάστηση. Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που τους επισκέπτονταν και συνήθως τους άφηναν τρόφιμα σε κάποιο σημείο και έφευγαν από το φόβο της αρρώστιας.
Ένας τακτικός επισκέπτης ήταν ο τότε φοιτητής της ιατρικής Γεώργιος Παπανικολάου, γιός του γιατρού και δημάρχου Ν. Παπανικολάου, που, όποτε ερχόταν στην Κύμη, τους επισκεπτόταν κρυφά απ' τους γονείς του για να τους φέρει τρόφιμα και να καθίσει μαζί τους να μιλήσουν και να τους κάνει παρέα (Μ.Κόκκορη ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ 1985).
Πολύ αργότερα, όταν η αρρώστια εξέλιπε, η περιοχή εξελίχθηκε σε εκδρομικό προορισμό για τα σχολεία της Κύμης, αλλά και διάφορες παρέες. Την άνοιξη, ειδικά την Καθαρή Δευτέρα και την Πρωτομαγιά το Σουτσίνι γέμιζε από παρέες, που διασκέδαζαν όλη την ημέρα και χαίρονταν την πεντακάθαρη θάλασσα και την αμμουδερή παραλία. Το καλοκαίρι ήταν προσφιλής προορισμός για μπάνιο. Δρόμος δεν υπήρχε και η μοναδική οδική πρόσβαση ήταν με τα πόδια, ανάμεσα στα βράχια από την Παραλία. Επίσης, υπήρχαν καΐκια που έκαναν τη διαδρομή λιμάνι-Σουτσίνι και μετέφεραν τον κόσμο με εισιτήριο.
Σιγά-σιγά άρχισαν να κτίζονται και τα πρώτα σπίτια (Μώρος, Γιαννάκης κ.α.) ενώ πολλοί κατασκήνωναν οικογενειακώς το καλοκαίρι σε σκηνές ανάμεσα στα πεύκα.
Τη ΙΟετία του '80 ανοίχθηκε ο παραλιακός δρόμος από τον Άγιο Γιώργη και μετά και αργότερα ο πάνω δρόμος από το Μισόκαμπο. Στην ευρύτερη περιοχή χτίστηκαν πολλά σπίτια, εξοχικά, αλλά και μόνιμες κατοικίες.
Από παλιά υπήρχε το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας και κάθε χρόνο στις 17 Ιουλίου, στη μνήμη της, οι Κουμιώτες είχαν άλλη μια ευκαιρία για εκδρομή στο Σουτσίνι.
Δίπλα στο εκκλησάκι υπήρχε πηγή που το νερό έτρεχε ελεύθερα και εξυπηρετούσε τις ανάγκες των παραθεριστών και των επισκεπτών.
Σήμερα η περιοχή έχει αλλοιωθεί. Για τις ανάγκες του παραλιακού δρόμου μπαζώθηκε μεγάλο μέρος των βράχων της διαδρομής και για να δημιουργηθεί πλαζ τσιμεντώθηκαν τα βράχια κάτω απ' την Αγία Μαρίνα. Επίσης το καλοκαίρι λειτουργεί δημοτική καντίνα για εξυπηρέτηση των λουόμενων.
Παρ' όλα αυτά το Σουτσίνι παραμένει όμορφο όπως παλιά, αν και η αμμουδιά δεν είναι τόσο «πλούσια», επειδή δεν γίνεται πια ο εμπλουτισμός της με άμμο από τη σαβούρα των πλοίων.
Σαν Πολιτιστικός Σύλλογος κάνουμε έκκληση στους συμπολίτες μας να κρατούν όλες τις παραλίες μας καθαρές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι «καθαριότητα σημαίνει πολιτισμός».