ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥΌσοι κατά καιρούς βρέθηκαν για επαγγελματικούς λόγους ή απλώς επισκέφτηκαν για κάποιο χρονικό διάστημα μικρό ή μεγάλο την όμορφη Κύμη, θα πρέπει αναμφισβήτητα να ‘χουν αποκομίσει ωραίες εντυπώσεις και να τους έμειναν όμορφες αναμνήσεις.
Το γεγονός αυτό μπορεί να αποδοθεί τόσο στις ξεχωριστές φυσικές καλλονές του τόπου -θάλασσα, βουνό, βλάστηση - όσο και στο φιλόξενο λαό της, τους Κουμιώτες, στα ήθη και έθιμα τους, στις συνήθειες τους και προπαντός στο νησιώτικο ταπεραμέντο τους.
Προσωπικά δεν θεωρώ τον εαυτό μου επισκέπτη, αισθάνομαι Κουμιώτης, μιας και δεν είμαι ξένος αλλά προέρχομαι από την ευρύτερη περιοχή αυτού του όμορφου τόπου και ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου βρίσκεται εδώ πέρα. Στα δεκάξι χρόνια που υπηρέτησα ως καθηγητής στο Γυμνάσιο και το Λύκειο της Κύμης, αξιοποίησα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αγάπη που είχα για τη φωτογραφία. Προσπάθησα και αποτύπωσα στο φωτογραφικό φιλμ αμέτρητα υπέροχα στιγμιότυπα από την καθημερινότητα των ανθρώπων και από τα τοπία της ευρύτερης περιοχής. Λίγες από τις φωτογραφίες αυτές, αποτελούν το παρόν λεύκωμα.
Είναι τραβηγμένες μεταξύ 1974 και 1986. Παρόλο που το χρονικό διάστημα που πέρασε από τότε, δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, το περιεχόμενο των φωτογραφιών (τα θέματα που προτίμησα να απαθανατίσω) δείχνει να έρχεται από το μακρινό παρελθόν και αυτό γιατί, αυτός ο τόπος με την ευρύτερη περιφέρεια του, κυρίως τα χωριά του, άκμαζε κυριολεκτικά κάποτε, ενώ σήμερα μαστίζεται από τη φυγή και την εγκατάλειψη με αποτέλεσμα να αλλάζει συνεχώς όχι μόνο τις συνήθειες του, αλλά ακόμη και τα τοπία του.
Συμβαίνει τα ήθη και τα έθιμα - όσα δεν χάθηκαν - να δίνουν μια αδυσώπητη μάχη με το χρόνο για να μην ξεχαστούν. Τα χωριά που κάποτε έσφυζαν από δραστηριότητες και ζωντάνια, σήμερα είναι τόποι σιωπής.
Στους τοίχους παλιών εγκαταλειμμένων πέτρινων σπιτιών (μιλώ περισσότερο για τα χωριά)φυτρώνει τώρα η κάπαρη και το «σκυλάκι»। Το σούρουπο που άλλοτε βούιζαν οι γειτονιές από τις φωνές των παιδιών και τις παρέες των μεγάλων, τώρα πετούν αθόρυβα οι νυχτερίδες με τη συνοδεία της λαλιάς του κούκου το χειμώνα και του γρύλλου το καλοκαίρι। Έτσι οι φωτογραφίες αυτές παρμένες σ' ένα τέτοιο περιβάλλον, αν και δεν είναι πολύ παλιές καταφέρνουν και αντανακλούν μια νοσταλγική διάθεση που φθάνει ίσως μέχρι το μακρινό παρελθόν αυτού του τόπου. Στόχος μου να ξυπνήσει θύμησες στους μεγαλύτερους και να γίνει συνδετικός κρίκος με το παρελθόν και τις ρίζες μας για τους νεώτερους
Το λεύκωμα αυτό περιλαμβάνει τις φωτογραφίες που παρουσιάσθηκαν στη έκθεση φωτογραφίας με θέμα «ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ …। ΚΑΠΟΤΕ» από 12 – 19 Αυγούστου 2007
Δημοσιεύονται στον τόμο αυτό και υπομνηματίζονται τα ποιήματα και ορισμένα πεζά του Κυμαίου λαϊκού ποιητή Γεωργίου Χαρτσά. Μέσα από την εισαγωγή και τα σχόλια, κυρίως όμως μέσα από τα ίδια τα κείμενα του, παρουσιάζεται η προσωπικότητα και το έργο τού βαθύτατα θρησκευόμενου αυτού λαϊκού δημιουργού, στους στίχους του οποίου απεικονίζονται και αποτυπώνονται πρόσωπα, γεγονότα, αντιλήψεις και νοοτροπίες, συμπεριφορές, πολιτισμικές και ιστορικές συγκυρίες που αφορούν την Κύμη, τους κατοίκους της και την ευρύτερη περιοχή της, στα μέσα του 20ού αιώνα.Αποβαίνουν έτσι τα ποιήματα του Γεωργίου Χαρτσά, πέρα από την ποιητική τους αξία, πηγές για τη μελέτη της σύγχρονης ιστορίας και λαογραφίας της Κύμης।
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΡΟΠΤΡΟΥΣτο περίπτερο της πλατείας
Ανθυπολοχαγός Πεζικού Μαντασάς Νικόλαος εξ Αυλωναρίου Ευβοίας «Έπεσεν υπέρ πατρίδος»
Η Επισιτιστική Επιτροπή Αυλωναρίου και η αντιμετώπιση της κατοχικής πείνας
Ο Αυλωναρίτης γιατρός Κωνσταντίνος Κοτρόζος
Μια επάρκεια που έδινε ευτυχία
Μιχάλης Γ. Κόκκινης
Εν Αυλωναρίω κάποτε
Έργα και ημέρες του Θανάση Καρυστινού σε 17 γραψωδίες
Ωρολογιάτικου ανεμόμυλου
Το έγκλημα της Μυγδαλιάς Σαλή στην Οκτωνιά το 1883
Αυλωναρίτικα και άλλα
Ο Ρόκκος Χοϊδάς και το Αυλωνάρι
Ιστορικά ντοκουμέντα από το Αυλωνάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου