ΚΟΛΕΘΡΑ

ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΚΟΛΕΘΡΑΣ

Κάθε φορά που επισκέπτεσαι ξανά ένα τόπο αισθάνεσαι σαν να βλέπεις ένα φίλο από παλιά. Όσο περισσότερο καιρό έχεις να τον επισκεφθείς τόσο περισσότερο αναμοχλεύεις τις μνήμες σου να βρεις ομοιότητες και διαφορές. Από τον καιρό που πήγαινα γυμνάσιο είχα να πάω στην πηγή της «Κολέθρας» που βρίσκεται κοντά στον Άγιο Βλάσση. Έτσι την περασμένη Κυριακή αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την περιοχή. Βέβαια τώρα πηγαίνει αυτοκίνητο μέχρι εκεί.

«Κολέθρα». Πηγή ποταμού που βγάζει μεγάλες ποσότητες νερού μέσα από σπήλαιο. Σχηματίζουν χείμαρρο που ενώνεται λίγο πιο κάτω με τον Μανικιάτη ποταμό και εκβάλλει στο Στόμιο του Οξυλίθου.

Τόπος που αυτή την εποχή είναι μαγεία. Ψηλά πλατάνια, πουρνάρια και άλλα άγρια δένδρα και θάμνοι, με λογιών – λογιών αγριολούλουδα να κρέμονται στον βράχο πάνω από την πηγή του ποταμού. Την ομορφιά του τοπίου συμπληρώνουν ελιές, συκιές και άλλα οπωροφόρα δένδρα.

Το βουητό του χειμάρρου μας υποδέχθηκε και περνώντας το ξύλινο γεφυράκι που υπάρχει περάσαμε στην απέναντι όχθη. Καθίσαμε για πολλή ώρα στα παγκάκια, κάτω από τα πλατάνια και απολαύσαμε το θέαμα. Μαγευτικό το τοπίο δεν μας έκανε καρδιά να φύγομε. Κρίμα που δεν είχαμε μαζί μας λίγο ψωμοτύρι να κολατσίσουμε.

Ευχάριστες αναμνήσεις ήρθαν στο μυαλό μου, από τα γυμνασιακά μου χρόνια, όταν ερχόμαστε εδώ εκδρομή με το σχολείο. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε αλλά το τοπίο παραμένει το ίδιο. Ο βράχος με τα αγριολούλουδα, η πηγή, το ποταμάκι, τα ψηλά πλατάνια. Ένα μοναδικό τοπίο, με ποικιλία χρωμάτων και αρωμάτων και συντροφιά το βουητό του χειμάρρου. Τα μόνα που έχουν αλλάξει είναι το ξύλινο γεφυράκι και τα παγκάκια που έχουν τοποθετηθεί κάτω από τα πλατάνια για να κάθονται οι επισκέπτες.

Φύγαμε από την πηγή της Κολέθρας κατευθείαν για την Αθήνα. Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν Βρύση, Κρεμαστός Τραχήλι και βγήκαμε στην Ακτή Νηρέως. Διαδρομή που εντυπωσιαστήκαμε και δεν σταματήσαμε να εκθειάζουμε σε όλη τη διαδρομή τις ομορφιές της Εύβοιας.