ΔΕΚΑ ΛΕΥΚΕΣ ΛΗΚΥΘΟΙ

  

 

 

 

 

 

 

 

 

«Δέκα Λευκαί Λήκυθοι»

του Γιάννη Κεφαλληνού στο Μουσείο του Μορφωτικού και Εκπολιτιστικού Συλλόγου Κύμης

Σαββατοκύριακο στο χωριό, τους Ανδρονιάνους και επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο Κύμης για να θαυμάσουμε την έκθεση του Μορφωτικού και Εκπολιτιστικού Συλλόγου  Κύμης «Δέκα Λευκαί Λήκυθοι του Μουσείου Αθηνών». Μια έκθεση που θα παραμείνει ανοικτή μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 2014. Αξίζει τον κόπο σε όλους μας να την επισκεφθούμε και να θαυμάσουμε από κοντά, ίσως την πιο αξιόλογη έκθεση που έχει παρουσιασθεί στην Κύμη, μιας και ο φωτογραφικός φακός πολύ δύσκολα μπορεί να αποτυπώσει την αυθεντικότητα των εκθεμάτων. Εκθέματα πάνω στα οποία έχει δουλέψει και ο δικός μας ζωγράφος Γιώργης Βαρλάμος, μαζί με τον πατέρα της χαρακτικής Γιάννη Κεφαλληνό. Λίγα πράγματα για την έκθεση:

Το λεύκωμα «Δέκα Λευκαί λήκυθοι του Μουσείου Αθηνών» είναι το χαρακτικό ρέκβιεμ του Γιάννη Κεφαλληνού, που τον καθιέρωσε ως μεγάλο Έλληνα χαράκτη και σεβάσμιο όνομα στο χώρο της τέχνης. Είναι ένα βιβλίο που τυπώθηκε σε 400 αριθμημένα αντίγραφα και αποτελείται από ένα πρόλογο, γραμμένη από την αρχαιολόγο Σέμνη Καρούζου και δέκα εικόνες, καθεμιά σε χωριστό φύλλο, οι οποίες παριστάνουν τα αναπτύγματα του ζωγραφισμένου μεσαίου μέρους ισάριθμων αττικών ληκύθων. Ο πρόλογος έχει τυπωθεί με πρωτότυπα στοιχεία σχεδιασμένα από τον Κεφαλληνό και διακοσμείται με σχέδια από ληκύθους δοσμένα όλα με έγχρωμες ξυλογραφίες. Οι εικόνες όμως των δέκα επόμενων φύλλων έχουν αποδυθεί με μια μεικτή μέθοδο ξυλογραφίας και χαλκογραφίας.

Οι Λήκυθοι ήταν μικρού μεγέθους κεραμικά ζωγραφισμένα αγγεία, που περιείχαν αρωματικά έλαια. Ήταν σε σχήμα φιάλης με μακρύ και πολύ στενό λαιμό και βάση.

Το 1953 ο Κεφαλληνός και οι φοιτητές του Λ. Μοντεσάντου, Γ. Βαρλάμος και Ν. Δαμιανάκης  καθόταν μήνες στο Αρχαιολογικό Μουσείο αντιγράφοντας τις δέκα ληκύθους. Διάλεξαν τις ωραιότερες από τις πολυάριθμες που βρίσκονταν εκεί εκτεθειμένες κι άλλες θαμμένες ακόμα στα κιβώτια όπου είχαν συσκευασθεί για να φυλαχτούν από τον πόλεμο. «.Επινοήσαμε μια στρωμνή ντυμένη με τσόχα. Ξαπλώναμε προσεκτικά τη μακρόσχημη λήκυθο, αφού την περιτυλίγαμε μ' ένα φύλλο σκληρή τζελατίνα. Οπλισμένοι με φακούς, χαράζαμε πάνω κει με δυο γραμμές το πάχος του αρχαίου σχεδιάσματος (...) Το μόνο χαρακτικό μέσο που θα απέδιδε με ακρίβεια το παιγνίδι της γραμμής και την ποικιλία του χρώματος και του τόνου ήταν η χαλκογραφία (…) Για τα χρώματα, τέλος, προτιμήσαμε την ξυλογραφία: τόσες πλάκες όσες και τα χρώματα... Κλειστήκαμε στο Εργαστήριο, από το οποίο έμελλε να βγούμε ύστερα από τρία χρόνια...» σημειώνει ο ίδιος.

ΟΙ ΛΕΚΑ ΛΕΥΚΕΣ ΛΗΚΥΘΟΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

      i.        «Ζωγράφος του Αχιλλέα»                           Αριθ.   1818

    ii.        «Ζωγράφος του Αχιλλέα»                           Αριθ.   1823

   iii.        «Ζωγράφος του χάροντα»                          Αριθ.   17347

   iv.        «Ζωγράφος του Bozanquet»                     Αριθ.   1932

    v.        «Ζωγράφος του Θανάτου»                         Αριθ.   12792

   vi.        «Ζωγράφος του Πτηνού»                           Αριθ.   1643

  vii.        «Ζωγράφος της Γυναίκας»                         Αριθ.   1956

viii.        «Ζωγράφος της Γυναίκας»                         Αριθ.   1955

   ix.        «Ζωγράφος του Καλαμιού»                        Αριθ.   1817

    x.        «Ζωγράφος του Καλαμιού»                        Αριθ.   1816